Selim Emre AKGİL

Yalçın abiyle geçen sene Mart ayında tanıştım. O zaman kendine güveni o kadar yüksek olmayan ,utangaç ve içine kapanık denebilecek biriydim. Seneye üniversite sınavına girecektim ama ne bir planım vardı ne de bir düşüncem. Kısacası boşlukta gibiydim ve ne yapacağımı bilmiyordum. Derken Yalçın abiyle annem aracılığıyla tanıştım ve geçmişte eski öğrencilerinin onuniçin yazdığı andaçları okudum. Nerden bilebilirdim ki bir küsur yıl sonra benzer bir andacı benim yazacağımı. Ama hayat sürprizlerle doluymuş meğerse. Andaçları okudukça Yalçın abiyle tanışmaya karar verdim ve görüşüp başladık koçluğa. İlk başlarda geçen senelerin yorgunluğu ve son senenin belirsizliği nedeniyle programı aksattım. Ama zamanla Yalçın abinin telkinleri ve motive etmesiyle hayatımda ilk defa düzenli ve programlı test çözmeye başladım. Yalçın abi bunları yaparken beni aynı zamanda diğer arkadaşlarla da tanıştırıp zincirlerimi kırmamı sağladı. Arkadaş çevrem ki bir anda çok genişledi.ve eskiden İstanbul içindeyken bile bir yere gitmek bana zor gelirken bu büyük engeli yani ulaşım engelini bile kaldırmama yardımcı olup ,beni her tarafa gidebilen bir insan haline getirdi. Dış görünüş olarak deyim yerindeyse evrim geçirdim ve bunu da tabi ki Yalçın abime borçluyum. Uzun lafın kısası abartsız bir şekilde söyleyebilirim ki bu sene hem akademik hem de sosyal açıdan Yalçın abi sayesinde kendi mucizemi yarattım. Girmeyi hayal bile edemediğim girsem mucize olur dediğim üniversitemde burslu okuyan bir öğrencisiyim artık. Tabi ki Yalçın abi sayesinde...ona ne kadar teşekkür etsem azdır. Çünkü tek başıma yapmamın çok zor olduğu şeyleri yapmamı sağladı. Bunu okuyan ve benimkine benzer durumda olan tüm arkadaşların kesinlikle Yalçın Abiyle tanışmasını tavsiye ederim. Ne değişecek veya ne katkı sağlayacak demeyin. Bende aynı lafları ilk başta söyledim ama şu an her anlamda tek başıma gelmemin çok zor olduğu bir noktadayım.